Prijswinnende column Metro
Brieven. Mijn oma moet er ontzettend veel hebben geschreven. Want ze was verloofd en verliefd. Maar hij zat ver weg in Indonesië. In een oorlog, waar in de Nederlandse geschiedenisboeken overigens niet veel over is geschreven.
Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen. Een veel jongere versie van mijn oma, die zorgvuldig haar woorden uitkoos en ze daarna met vulpen op knisperend papier schreef. Het geheel besprenkelde met parfum en de brief met een vluchtige kus op de post deed. Hoe lang deden brieven er in die tijd over om aan te komen? Hoeveel dagen, weken, maanden moet oma hebben gewacht?
Haar gedachten moeten minstens honderden keren zijn uitgegaan naar het schip dat haar brief veilig over die reusachtige oceaan heen moest loodsen. Na een paar dagen dacht ze bij iedere windvlaag aan een storm, die haar zorgvuldig uitgekozen woorden overboord lieten waaien. Daarna kon ze de gedachte van papier etende ratten niet uit haar hoofd zetten. En na een maand was ze er zeker van dat een reusachtige octopus met zijn acht lange armen het hele schip tot zinken moest hebben gebracht. Eraan denken dat hem iets ergs was overkomen, stopte ze liever weg in een diep donker hoekje van haar gedachten.
De man in kwestie is niet mijn opa. Na drie jaar van ontbering kwam hij thuis, zo veranderd dat oma de verloving verbrak. Wanneer ze in die tijd over Facebook, Skype of Whatsapp zou hebben beschikt, was het misschien anders gelopen.|
Dat ellenlange wachten. Voor oma moet het een ware hel zijn geweest.
Gelukkig is er in deze moderne tijd geen reden meer om jezelf te vermoeien met geheel onrealistische hersenspinsels. Dankzij de technologische vooruitgang, krijg je altijd binnen een poep en een scheet een reactie. Whatsapp is een walhalla voor de typische controlfreak. Want via een ingenieus systeem van blauwe vinkjes, weet je precies of het berichtje is aangekomen en ook, of hij het heeft gelezen! Hij stuurt vanzelf iets terug. Binnen een minuut natuurlijk! Of misschien twee. En wanneer het een typisch drukke werkdag is, stuurt hij straks een berichtje of morgen misschien. Maar er kan natuurlijk ook een plaatselijke storm zijn geweest, zo eentje waardoor een zendmast het heeft begeven. Of er heeft een rat aan de oplader van zijn telefoon geknaagd en zijn batterij is leeg. Maar het kan natuurlijk niet dat een octopus door het raam van zijn kantoor is gekropen en zijn Iphone heeft opgegeten. Toch?